แมงมุมเกณฑ์เป็นเซ็นเซอร์มลพิษสำหรับแม่น้ำ

แวนคูเวอร์ — แมงมุมที่อยู่ริมฝั่งห้อยต่องแต่งอาจเป็นสุนัขเฝ้าบ้านที่เป็นประโยชน์สำหรับมลพิษทางน้ำ

ด้วยการกักตุนสัมภาระที่เป็นพิษซึ่งถือโดยเหยื่อที่ลอยอยู่ในน้ำ จอภาพแปดขาเหล่านี้สามารถเปิดเผประเภท ปริมาณ ตำแหน่งที่แน่นอน และอันตรายทางชีวภาพที่อาจเกิดขึ้นจากสารเคมีบางชนิดที่แฝงตัวอยู่ในน้ำและก้นแม่น้ำ นักวิจัยรายงานในแวนคูเวอร์เมื่อวันที่ 11 พฤศจิกายนในการประชุมประจำปีของ Society of Environmental Toxicology and Chemistry ว่าแมงมุมอาจเป็นตัวสำรวจได้ดีกว่าการทดสอบทางเคมี

ตามริมฝั่งแม่น้ำสามสายรอบ Great Lakes ของสหรัฐอเมริกา 

นักวิจัยได้รวบรวมแมงมุมสองประเภท: แมงมุมปากยาว (ตระกูล Tetragnathidae) และแมงมุมทอผ้า (ตระกูล Araneidae) ทั้งสองกินแมลงในน้ำ เช่น ฝูงสัตว์ที่ใช้ชีวิตในวัยเยาว์ในน้ำ มักคุ้ยเขี่ยในตะกอนในแม่น้ำ ซึ่งพวกมันสามารถดักจับสารเคมีและโลหะที่ก่อมลพิษได้ บนฝั่งแมงมุมที่หิวโหยสามารถสร้างสารเคมีในระดับสูงและส่งต่อไปยังผู้ล่านก

แม่น้ำสามสายที่ทดสอบในการศึกษานี้ ได้แก่ ออตตาวา มานิสตีก และแอชทาบูลา เป็นที่ทราบกันดีว่าเป็นแหล่งกักเก็บสารปนเปื้อน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นโพลีคลอริเนต ไบฟีนิล หรือซีบีเอส ซึ่งประกอบด้วยสารประกอบแต่ละชนิดมากกว่า 200 ชนิด PCBs เป็นพิษต่อระบบประสาทและทำลายระบบฮอร์โมนในสัตว์และมนุษย์ที่สูงกว่าบางชนิด แต่ไม่เป็นอันตรายต่อแมลงในแม่น้ำและสัตว์กินพืชจำพวกแมง แม้ว่า PCBs จะถูกห้ามใช้ในสหรัฐอเมริกาในปี 2522 แต่การใช้งานก่อนหน้านี้ในอุตสาหกรรมหลายร้อยรายการ รวมถึงการผลิตพลาสติก หม้อแปลงไฟฟ้า และสีย้อม ได้ทิ้งมรดกของมลพิษไว้ แต่เมื่อจมลงในก้นแม่น้ำ ภัยคุกคามที่ PCBs ก่อให้เกิดต่อสัตว์และมนุษย์นั้นคาดเดาได้ยากจากตัวอย่างน้ำและตะกอนเพียงอย่างเดียว

“นั่นคือความท้าทายครั้งใหญ่” วิศวกรสิ่งแวดล้อม Upal Ghosh 

จากมหาวิทยาลัยแมริแลนด์ บัลติมอร์เคาน์ตี้กล่าว “ถ้าเราเอาตะกอนไป ก็ไม่ได้บอกว่าอันตรายคืออะไร” สารเคมีเหล่านั้นอาจคงอยู่ หรือเศษบางส่วนอาจเคลื่อนเข้าไปในใยอาหาร การหาเศษส่วนในใยอาหารเป็นสิ่งที่มีความเกี่ยวข้องมากที่สุดในการทำความเข้าใจความเสี่ยงต่อสัตว์และมนุษย์อื่นๆ เขากล่าวว่าการใช้แมงมุมเพื่อคลี่คลายภัยคุกคามนั้นเป็นเรื่องที่น่าสนใจ

นักวิจัยนำโดยนักนิเวศวิทยา David Walters จาก US Geological Survey ใน Fort Collins, Colo. ได้รวบรวมแมงมุมกว่า 10,000 ตัวที่อาศัยอยู่ในระยะหนึ่งเมตรของแม่น้ำสามสายระหว่างปี 2552 ถึง 2556 โดยการวัดสารเคมีในแมงมุม 5 ถึง 20 ตัวในแต่ละส่วนตามแนวยาวที่ปนเปื้อน ของแม่น้ำ นักวิจัยสามารถวัดได้ว่า PCB ใดรั่วไหลออกจากน่านน้ำ ระดับใด และอันตรายต่อสิ่งมีชีวิตบนบกมากเพียงใด

“สิ่งเหล่านี้ก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อสัตว์ป่า เช่นเดียวกับนก” วอลเตอร์สกล่าวถึงระดับ PCB ที่พบในแมงมุม การลดลงของประชากรนกขับขาน เช่น นกนางแอ่น อาจเกิดจากการกินแมงมุมที่มีสารเคมีเป็นส่วนประกอบ และเขากล่าวว่าระดับ PCB ในแมงมุมนั้นเลียนแบบที่พบในปลา ซึ่งอาจก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อสุขภาพของมนุษย์ แม่น้ำทั้งสามแห่งมีคำแนะนำการบริโภคปลา เขากล่าว

เนื่องจากวิธีการผลิตที่แตกต่างกันใช้ PCB ร่วมกัน นักวิจัยจึงสามารถใช้สารเคมีเฉพาะของแมงมุมเพื่อระบุแหล่งที่มาของมลพิษได้ ตัวอย่างเช่น แมงมุมที่อยู่ท้ายน้ำของโรงงานรีไซเคิลกระดาษริมแม่น้ำ Manistique ได้รวบรวม PCB แบบเดียวกับที่ใช้ในการรีไซเคิลกระดาษ

วอลเตอร์สหวังว่าการเฝ้าติดตามแมงมุมซึ่งขณะนี้ถูกใช้โดยนักวิจัยคนอื่น ๆ ทั่วประเทศ สามารถช่วยติดตามพื้นที่ที่มีมลพิษ ติดตามวิธีการทำความสะอาดในแม่น้ำที่มีค่าใช้จ่ายหลายล้าน และระบุจุดร้อนของมลพิษใหม่

credit : seriouslywtf.net unutranyholas.com nydigitalmasons.org d0ggystyle.com simplyblackandwhite.net cheapcurlywigs.net danylenko.org bippityboppitybook.com moberlyareacommunitycollege.org rasityakali.com