ถึงกับเปิดตัวแคมเปญ GoFundMe เพื่อสนับสนุนค่ารักษาพยาบาลของเธอที่เพิ่มสูงขึ้น มากกว่า $47,000 ในปี 2019เขาไม่เคยแสดงความหวาดกลัวต่อความตายเลย และเขายังยอมรับชะตากรรมของเธอ โดยบอกกับARTnewsเมื่อเดือนกันยายนปีที่แล้วว่า “ฉันชอบอยู่ที่นี่ แต่ฉันรู้ว่าฉันไม่สามารถอยู่ได้ตลอดไป ฉันจะทำถ้าทำได้เพราะมันน่าหลงใหล การมีชีวิตอยู่นั้นน่าทึ่งมาก!”พี-ออร์ริดจ์เป็นบุคคลที่น่า
รังเกียจซึ่งมีอิทธิพลอย่างมากในโลกศิลปะและไกลออกไป
การทำงานในสื่อที่หลากหลาย เขา/เขาได้สร้างผลงานล้ำสมัยที่กล้าให้ผู้ชมไม่แสดงปฏิกิริยาโต้ตอบด้วยความตกใจ เขา/เธอมักจะแต่งตัวให้เข้ากับไบนารีทางการเมือง สังคม และทางเพศที่มีมาอย่างยาวนาน สร้างใหม่ด้วยภาพลักษณ์ของตัวเองหน้าปกของอัลบั้ม ‘The Sound of Porridge Bubbling’ ของ COUM Transmissions ในปี 1971หน้าปกสำหรับ อัลบั้ม The Sound of PorrBubbleของCOUM
Transmissions ในปี 1971ได้รับความอนุเคราะห์
จาก DARECORDSP-Orridge เริ่มมีชื่อเสียงในอังกฤษในช่วงปลายทศวรรษที่ 1960 เนื่องจากการทำงานอย่างต่อเนื่องกับกลุ่มที่รู้จักกันในชื่อ COUM Transmissions ตามปกติสำหรับ P-Orridge คำอธิบาย h/er ของชื่อกลุ่มมักจะรวมเอาการสร้างตำนานไว้มากมาย เขามักจะอธิบายว่า COUM Transmissions เกิดขึ้นจากการตัดสินใจลาออกจากมหาวิทยาลัยฮัลล์ ตามด้วยการเลือกที่จะอยู่กับ
ชุมชน เขาจากไปหลังจากตระหนักว่าไม่ใช่ทุกคนในชุมชน
ที่มีสิทธิ์เท่าเทียมกัน และหลังจากนั้นไม่นาน ขณะไปเที่ยวพักผ่อนกับครอบครัวที่เวลส์ วิสัยทัศน์สำหรับการส่งสัญญาณ COUM ก็ปรากฏขึ้นในแบบที่เกือบจะเป็นตำนาน ในขณะที่เขา/เขาคือ “ แยกจากกัน” ระหว่างนั่งรถนาน เขา/เขาเคยกล่าวไว้ โลโก้ที่วงดนตรีเลือกในท้ายที่สุดคือรูปจู๋กึ่งตั้งตรงรูปหยด โดยคำแรกในชื่อเป็นรูปแกนCOUM Transmissions เป็นที่รู้จักกันเพื่อกระตุ้น ได้รับแรงบันดาลใจจาก
Dadaists และ Surrealists ซึ่งยอมรับการกระทำที่ไร้สาระ
และความไร้เหตุผลในฐานะการวิจารณ์สังคมสมัยใหม่ที่มีแนวโน้มไปสู่เหตุผลและความเป็นเหตุเป็นผลในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 COUM Transmissions ออกแบบการแสดงที่มักมีการแสดงทางเพศสดและการเฆี่ยนตี กิจกรรมของกลุ่มมีส่วนร่วมกับกลุ่มแนวหน้าอื่น ๆ ในยุโรปในเวลานั้น ในหมู่พวกเขาคือ Viennese Actionists ซึ่งการแสดงบางครั้งแสดงความรุนแรงต่อสัตว์ไม่ว่าผู้ชมชาวอังกฤษจะเคยชินกับ
ผลงานดังกล่าวหรือไม่ก็ตาม เมื่อ COUM
Transmissions ได้รับการแสดงย้อนหลังที่เรียกว่า “การค้าประเวณี” ที่สถาบันศิลปะร่วมสมัยลอนดอนในปี 2519 ส.ส. Nicholas Fairbairn ของ Tory เรียกกลุ่มนี้ว่า “ผู้ทำลายล้างอารยธรรม”“เราโกรธมากกับความหน้าซื่อใจคดและความคลั่งไคล้ของวัฒนธรรมที่ครอบงำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอังกฤษที่ระบบชนชั้นแพร่เชื้อทุกอย่าง” เขากล่าวกับArtforumในปี 2559 “เราไม่ได้แค่ต้องการทำใตกใจมากถึงขนาด
